Πρόσφατα είχαμε εκλογές. Αυτή τη φορά μάλιστα ήταν πολλαπλές εκλογές μιας και οι πολίτες κλήθηκαν και ψηφίσουν για δημοτικές και περιφερειακές εκλογές καθώς και για τις ευρωεκλογές. Μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων μάλιστα, ο Σύριζα προκήρυξε και τις βουλευτικές εκλογές στις αρχές Ιουλίου.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αρχίζει ένας σκληρός αγώνας για την προώθηση του κάθε κόμματος ή συνδυασμού και τον βομβαρδισμό όλων μας με εκλογικά σποτ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, διαφημίσεις σε έντυπο και online τύπο, αμέτρητες συγκεντρώσεις και ζωντανές ομιλίες. Αυτό που συμβαίνει όμως, πιο έντονα κυρίως στις δημοτικές εκλογές, λόγω του τοπικού χαρακτήρα τους, είναι η τέχνη της χειραψίας.
Όλοι οι υποψήφιοι, από δημοτικούς συμβούλους μέχρι δημάρχους, κυκλοφορούν στην πόλη, επισκέπτονται εμπορικά καταστήματα και λαϊκές αγορές, για να τους δει ο κόσμος και να ανταλλάξουν χειραψίες. Συνήθως οι υποψήφιοι συνοδεύονται από μία ομάδα παρατρεχάμενων, καλοντυμένοι και χαμογελαστοί, ζητώντας όλοι μαζί την στήριξη μας και την ψήφο μας.
Αυτή η χειραψία που δεν είναι κάτι παραπάνω από επικοινωνιακό τρικ. Μία χειραψία που κρύβει εκμετάλλευση, έλλειψη τιμιότητας και κούφιες υποσχέσεις.
Αυτή η εικόνα όμως, που για εκείνους είναι κάτι το αυτονόητο, δεν είναι παρά μια υποκριτική, σχεδόν εμετική πρακτική. Θέλει πολύ θράσος να είσαι εξαφανισμένος επί τέσσερα χρόνια και να εμφανίζεσαι ξαφνικά ένα μήνα πριν τις εκλογές και να ζητάς από τον κόσμο που μέχρι εκείνη τη στιγμή τον είχες γραμμένο, να σε στηρίξει. Είναι τόσο ξεκάθαρο ψηφοθηρικό που καταντάει προκλητικό. Πόσες φορές στο σύνολο της τετραετίας του, ένας δήμαρχος περπατάει μέσα στο πλήθος και μιλάει με τους απλούς πολίτες; Αν η απάντηση δεν είναι μηδέν, σίγουρα μετριέται στα δάχτυλα ενός χεριού. Στην προεκλογική περίοδο όμως, γίνεται σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Και αν εκείνοι κάνουν αυτό που πρέπει για να πετύχουν τον στόχο τους, τι κάνουν οι πολίτες; Τι κάνουμε όλοι εμείς; Τίποτα δυστυχώς. Αντί να τους γυρνάμε την πλάτη, δείχνοντας τους ότι οι παλιές πρακτικές δεν λειτουργούν πια, δεχόμαστε κατάμουτρα την κοροϊδία τους. Ξέρουμε ότι μετά την ψήφο, θα εξαφανιστούν ξανά, ξεχνώντας τις υποσχέσεις τους και τα μεγάλα λόγια. Μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστούν πάλι τη βοήθεια μας και εμείς, ανταποδίδοντας τα ψεύτικα χαμόγελα, θα τους δίνουμε για άλλη μία φορά το χέρι. Και ας είναι τα χέρια τους βρώμικα, από το ψέμα και την κοροϊδία.
